Het natuurtalent

Hoe passend is het dat tien van die werken nu tijdelijk een plekje hebben gevonden in het Smithsonian American Art Museum, in de tentoonstelling Between Worlds: De kunst van Bill Traylor, de eerste grote overzichtstentoonstelling ooit voor een kunstenaar die als slaaf werd geboren. De tentoonstelling die te zien is tot en met 17 maart 2019, werd georganiseerd door Leslie Umberger, curator voor volkskunst en autodidacte kunst in het Smithsonian American Art Museum. De tentoonstelling vormt het eindpunt van een zeven jaar durende reis om het enorme oeuvre van de autodidact terug te brengen tot 155 representatieve werken, die zijn ingedeeld rond terugkerende thema's, zoals "The Dogs", "Drinkers and Dancers" en "Folk Magic, Dreams, and Transformation". (Twee andere werken uit Laurens collectie zijn uitgelicht in een bijpassende monografie, die eerder dit jaar werd gepubliceerd.)

Volgens Umberger verwijst de titel Between Worlds naar de zo bijzonder uiteenlopende werelden waarin Traylor zich gedurende zijn leven heeft begeven: slavernij en vrijheid, zwarte en witte cultuur, het leven op het platteland en in de stad. Net als veel voormalige slaven heeft Traylor nooit leren lezen of schrijven en dus is zijn werk, zoals Umberger het noemt, een orale geschiedenis in visuele vorm - een die eindigt aan de vooravond van de burgerrechtenbeweging.

Naar Laurens mening is het die moed, en het gebruik van allegorie en symboliek in de verkenning van de Afro-Amerikaanse ervaring, van de plantage tot het zuiden van Jim Crow, die Traylor tussen de belangrijkste figuren in de geschiedenis van de hedendaagse kunst van de Verenigde Staten plaatst. Umberger wil ook Lauren bedanken voor zijn hulp om Traylors verhaal voor de eerste keer in zijn volledigheid te presenteren. "Jerry was een belangrijke bron," zegt ze. "Enkele van de werken in zijn bezit waren absoluut essentieel."

Natuurlijk was Lauren graag bereid om zijn collectie uit te lenen aan het Smithsonian en om een kunstenaar wiens bijdragen aan de kunstwereld veel te lang ondergewaardeerd zijn gebleven in de schijnwerper te zetten. "Dankzij Traylor is mijn liefde voor volkskunst enorm gegroeid," zegt hij, "al heb ik een hekel aan die term - het is Amerikaanse kunst. Er zijn zoveel creatieve ideeën verwerkt in de breedte van zijn werk. De manier waarop hij vormen gebruikte, posities vastlegde en figuren afbeeldde, bijna als dansers, is wonderbaarlijk."

Lauren vond het echter wel een lastige gedachte dat hij het tot volgend jaar lente zonder zijn favoriete werken zou moeten stellen. Gelukkig is dat niet nodig, met dank aan de grote inspanningen van het museum om exacte fotografische reproducties te maken, die werden gematteerd, ingelijst en op dezelfde plekken opgehangen als de originelen in zijn appartement in Manhattan.

Leslie is een paar keer bij me geweest en zei: 'Ik wil deze, deze, deze en deze lenen.' Ik zei tegen haar, 'Deze werken zijn elke dag in mijn leven. Ik zie ze elke ochtend en 's avonds breng ik ze naar bed!" herinnert Lauren zich lachend. "Maar de reproducties zijn geweldig. Zonder had ik het echt niet gered. Dan had ik echt iets gehad van, 'De kinderen zijn op kamp! Wanneer komen ze weer thuis!?'"